En sterk ben ik niet meer. Fietsen gaat nog, maar niet te ver.
Lopen gaat beter met een stok, anders slinger ik teveel, of ik val.
Ik ga 2 keer per week naar het ziekenhuis voor fysiotherapie.
Je zou beter lopen met een rollator, zei de fysiotherapeute.
Oeps.
Is het zo erg ?
Laatst kwam ik terug van de supermarkt.
Met in een hand mijn wandelstok en in de andere mijn boodschappentas.
Dat loopt niet lekker.
Die tas lijkt door MS 10 keer zo zwaar.
Ik stapte in de lift en zag een nieuwe buurvrouw.
Ze leek me niet ouder dan 28 en ze had een boodschappentrolley.
Waarom heb ik zo’n ding niet, dacht ik.
Inmiddels heb ik er ook een.
Made in the people’s republic of China, dus dan weet je wel hoe duur. ( 24,95 bij bol.com )
Hij hoeft niet mooi te zijn, als hij maar heel blijft, dacht ik.
Nu ik er op let, zie ik ze overal.
Meestal zijn ze heel oud.
Degelijke Tomado’s, niet kapot te krijgen, maar wat zijn ze lelijk.
De mijne is eigenlijk best mooi.
Ik denk dat hij stuk is, voordat hij uit de mode raakt.
Maar tegen die tijd ben ik misschien zelf ook stuk.
Op het plaatje lijken de bandjes van rubber.
Dat zijn ze niet,
De wieltjes zijn van plastic en de bandjes zijn dat ook.
Ik denk dat ze kapot kunnen, vooral als het erg koud is.
Er kan 35 liter in die zak.
Mijn boodschappentas woog laatst 10 kg.
Meer dan dat wil ik met de trolley niet vervoeren en dan zit hij maar half-vol.
Maar het is o-zo praktisch in het krappe buurtsupertje, waar je je trolley wel even bij de kassa’s mag laten staan terwijl je boodschappen doet.
Je kiepert hem veel sneller vol dan een gewone tas.
En je kan hem met je pink achter je aan trekken.
Leave a Reply