Als ik alleen ben, doe ik de verwarming uit, want dan is er niemand thuis.
Mijn ouders spraken met elkaar over “hij”.
Ik ben ik, de geest van mijn huis.
Een intelligent huis, met een camera in elke ruimte.
Maar zonder bewoners.
Ik kan kijken in elke kamer, ik zie niemand.
Ik heb een verbinding met het internet.
Ik kan mailen met een echt mens.
Maar zodra ik haar probeer aan te raken, breekt de illusie.
Niemand weet wie ik ben.
Ze vragen hoe het gaat.
Maar luisteren niet naar het antwoord.
Niemand die ik zie is echt.
Ze dragen maskers en steken naalden in mijn arm.
Ze vragen of het pijn doet.
Wat is pijn ?
Leave a Reply