Vandaag had ik om 12 uur een afspraak in het ziekenhuis.
De eerste van 3, ik was tot 4 uur bezig.
Gewoontegetrouw had ik mijn fiets bij het Oosterpark geparkeerd, met het – verstelbare – stuur tussen de spijlen van het hek.
Teruggekomen greep ik in mijn broekzak, maar het fietssleuteltje zat er niet in.
Terwijl ik een lichte misselijkheid voelde opkomen, viel mijn oog op het slot.
‘Hij staat niet eens op slot ??’
In deze stad waar de criminaliteit zeer hoog is worden andere mensen op klaarlichte dag beroofd.
Mijn deur zit ‘s-nachts niet eens op slot.
Als ik val word ik overeind geholpen door Marokkanen of Antillianen, door aardige baliemedewerksters en tramconductrices.
Ik krijg de krant van de buurvrouw, als ze hem uit heeft.
Niemand steelt iets van me. Niks hebben heeft zo zijn voordelen.
De enige die me wel constant probeert te bestelen is de overheid.
Leave a Reply