
Zet de tv aan, en je ziet hem een keer langs komen : het spotje van de rijksoverheid tegen huiselijk geweld.
De bezorgde buurvrouw die de telefoon pakt en iemand belt die hopelijk haar buren gaat helpen.
“Want samen komen die twee er niet uit”
Ja, natuurlijk, denk je dan. Dat zou ik ook doen.
Maar in Oekraïne komen ze er ook niet uit, en de EU is de buurvrouw van Oekraïne.
Niet Syrië, Afghanistan of Mali, maar Oekraïne.
Moeten we daar ook niet eens iemand op af sturen ?
Niet om ze in elkaar te slaan of om ze bij ons in te lijven, maar om te zorgen dat het weer één land wordt ?
Naar Zwitsers model of zo ?
Want het probleem is denk ik, dat degenen die “namens ons” proberen te helpen een verborgen agenda hebben en niet voor iedereen aanvaardbaar zijn. Terwijl de gemiddelde EU-burger wel degelijk goede bedoelingen heeft met de mensen daar.
Leave a Reply