Ik vond net de oproep voor de verkiezingen van 22 mei terug.
In de schoenenkast in de gang.
Ik heb me een slag in de rondte gezocht naar dat ding.
Of toch MS ?
MS ( Multiple Sclerose ) is de meestvoorkomende spierziekte, en ik heb de symptomen die bij die ziekte passen. Al in 2001 heb ik een week in een ziekenhuis gelegen, nadat ik plotseling dubbel zag.
Sindsdien gaat mijn gezondheid achteruit. In stapjes, soms in sprongen.
Tot nu toe is het de neurologen die ik heb bezocht niet gelukt om de ziekte aan te tonen, hoewel ik inmiddels zeer slecht loop.
Nadat ik 4 jaar geleden mijn afspraken bij het plaatselijke ziekenhuis om een aantal redenen heb afgezegd, is het steeds een beetje erger geworden.
Als het MS is, is het niet de milde variant, en ook niet de meestvoorkomende ( relapsing ), maar een progressieve.
Ik wil er niet aan toegeven, ik kruip nog liever op handen en voeten dan een hulpmiddel te moeten gebruiken, maar als ik objectief ben ziet het er niet goed uit.
Het OLVG is een prettig ziekenhuis. Als het een winkelcentrum of een bibliotheek was, zouden ze veel succes hebben. En mijn nieuwe neuroloog is een professor dr, dus een stuk makkelijker in de omgang dan de vorige.
Hij is eigenlijk gespecialiseerd in de neurologische gevolgen van HIV/Aids, maar ik heb hem door toeval gekregen, dus ik maak me geen zorgen. 🙂
Ik had besloten op de fiets naar het ziekenhuis te gaan. 8 Km, dat moet te doen zijn, dacht ik.
Helaas had ik mezelf weer overschat. Nog niet zo lang geleden kon ik dat nog, maar nu kennelijk niet meer. Terwijl ik leunend op mijn stok door de lange gang van het ziekenhuis schuifelde, vlogen de mensen me links en rechts voorbij. Ik kwam 10 minuten te laat.
Ze vonden het gelukkig niet erg, of misschien had ik geluk, en waren ze iets uitgelopen.
Hebt u het formulier ingevuld ?
??
OK, we hebben ze hier ook. Het formulier wilde weten of ik ergens in mijn lichaam een stuk metaal verstopt heb, want dat is gevaarlijk en het stoort de scanner. En hoeveel ik woog. Minder dan 60 kg, dus ze hoeven niet bang te zijn dat ik er niet in pas.
De fietstocht terug was ook niet zo’n succes. Ik kan wel fietsen, als ik eenmaal op het zadel zit, maar afstappen is moeilijk. Dus ik had beter niet de veerpont kunnen kiezen, want door het gedrang en de drempels waar je overheen moet, is dat een lastig ding.
Vanmorgen ging de telefoon. Ik schrok me rot, maar het was gelukkig Y maar. Wel jammer, want ik droomde net over iets zachts en warms.
Het gaat altijd over vroeger. Nee, want ik heb een vriendin, zei ik in mijn droom tegen een meisje dat ik 13 jaar geleden 1 keer gezien heb. Of was het een actrice uit een film die ik ooit zag ? De gezichten zijn altijd vaag en ze veranderen van vorm.
Ik snap niet zo goed wat mijn dromen betekenen.
Over 3 weken word ik verwacht voor een scan van mijn ruggemerg met een nog nauwkeurigere MRI-scanner. Daarna nog een weekje wachten op de uitslag.
En dat zal wel het einde van een lange onzekerheid betekenen, maar over mijn toekomst weet ik dan nog steeds niets. Want er zijn geen 2 identieke MS-gevallen.
Leave a Reply