Gisteren had ik er weer eentje.
Eerst even een fictief voorbeeld :
X laat me vol trots iets zien dat hij gemaakt heeft.
Het is slecht gelast, zeg ik.
Lassen is het met elkaar verbinden van 2 stukken materiaal door gesmolten materiaal van dezelfde soort.
Het gesmolten materiaal ziet er uit als een rups, die zonder dat je een grens ziet, overgaat in de 2 andere stukken materiaal.
Als het er niet uitziet als een rups, maar als vogelpoep, dan is het een slechte las.
Een slechte las zal in de ( nabije ) toekomst losbreken.
Hoewel mijn woorden in hun letterlijke betekenis niet beledigend waren, is X beledigd. Hij loopt weg zonder iets te zeggen. Ik had hem best willen helpen. Ik kan heel goed lassen en ik doe het graag.
Een paar dagen later heb ik iets gemaakt.
Ik laat het vol trots zien aan een aantal mensen.
Hoewel het in mijn ogen volmaakt is, keuren ze het allemaal af.
Tevergeefs vraag ik wat er mee mis is; ik krijg geen concrete antwoorden.
Slecht, niet mooi, waardeloos…
X kan niet lassen, maar hij is wel populair.
Hij heeft zijn vrienden verteld dat ik een hekel aan hem heb.
Ze kiezen partij voor hem.
Thuis staar ik naar het plafond en herhaalt de dag zich voor mijn ogen. Elk detail. Wat betekent het als je zo kijkt ? En als ze elkaar op die manier aankijken, wat bedoelen ze dan ?
Dit was een fictief voorbeeld.
Ik ben geen lasser, hoewel ik het wel kan, en ik doe heel ander werk.
Het toont wel waar iemand die autistisch is en met collega’s werkt vaak tegenaan loopt.
Hij begrijpt alles van gesmolten metaal, en als het niet zo heet was zou hij het met zijn handen kneden, maar hij begrijpt niets van de omgangsvormen en de onderlinge verhoudingen van groepen mensen.
Ik moest er gisteren aan denken toen ik weer eens iets verkeerds opgemerkt had.
In de fotografie heeft de tijd niet stilgestaan.
Vroeger had film die in camera’s gebruikt werd uitgesproken eigenschappen, en was het de kunst om die eigenschappen in je voordeel te gebruiken. Tegenwoordig kun je elke "eigenschap" digitaal nabootsen, al dan niet geholpen door een automaat.
Ik schreef een opmerking over de 44 jaar geleden gebruikte film ( snel, hoog contrast, vrij grove korrel ) en ik schreef dat we tegenwoordig beter af waren.
foto van internet : ouderwetse zwart/wit film, dramatisch contrast
In zijn letterlijke betekenis niet beledigend, maar wat ik me niet realiseerde was dat de komst van de digitale fotografie de status van veel fotografen naar beneden gehaald heeft.
Vroeger kwam er veel technische kennis kijken bij fotografie.
Je moest alles weten van film, papier en ontwikkelaar, waar je fantastische dingen mee kon doen.
Iemand schreef :
Ansel Adams ( een pionier op het gebied van fotografie ) zou dol geweest zijn op het digitale proces, hoewel het commercieel gezien slecht voor hem was.
En zo is het.
Met de goedkope middelen van vandaag kan iedereen evenaren wat toen technische hoogstandjes waren.
Na de schilderkunst kwam de fotografie, en daarna de digitale fotografie.
Ik zie fotografen niet als mensen die niet kunnen schilderen,
of schilders als mensen die niet weten hoe een camera werkt.
Autisten praten graag over hun "speciale interesses". Vaak hebben ze niet eens door of iemand wel luistert, en al helemaal niet of iemand misschien een verborgen agenda heeft.
Leave a Reply