Ik kan zonder overdrijven stellen dat ik grossier in mislukkingen.
Open een willekeurige kast of doos in mijn huis, en je vindt de restanten van projecten waar ik ooit aan begonnen ben en die ik nooit heb afgemaakt.
Duizenden euro’s heb ik gespendeerd aan gereedschap en materialen die nooit iets hebben opgeleverd. Soms laat ik de kast liever dicht.
In vergelijking met “normale” mensen heb ik echter iets bereikt dat zij nooit zullen hebben : het vermogen om problemen op te lossen.
Het maakt niet uit wat je doet en hoe erg het mislukt, zolang je er gemotiveerd mee bezig bent, leer je er iets van en doe je het de volgende keer beter.
Ik heb nu geldgebrek en een handicap, maar ik kan er eigenlijk best wel mee omgaan.
Geldgebrek is een vervelend probleem, maar door geldgebrek word je wel steeds uitgedaagd om oplossingen te zoeken en dat houdt je geest scherp.
Ik verdiende ooit 2 keer zo veel als ik kon uitgeven en ik kan niet zeggen dat ik daar slimmer van geworden ben. Al die spullen versnipperen je aandacht en als je dan weer eens van duur geld waardeloze rommel gemaakt hebt, ben je helemaal niet gelukkig.
Het is juist veel leuker om van waardeloze rommel iets bruikbaars te maken, bijvoorbeeld door er 3D-geprinte onderdelen aan toe te voegen. (*3)
Ik zit dit te typen op een kruk die ik zelf in elkaar geflanst heb van restjes hout die hier in huis lagen. Het is na 2 jaar mijn meestgebruikte meubelstuk. Er bestaat geen stoel die zo handig is, zo precies aangepast aan mijn lichaam.
Hetzelfde geldt voor mijn computer. Het was een koopje, maar het is de handigste computer die ik ooit gehad heb, want alles doet precies wat ik wil. De software heeft niets gekost, maar ik kan er meer mee dan vroeger, toen ik snel mijn portemonnee trok zodra ik een ingeving kreeg.
Spullen die ik nodig heb ( of gewoon leuk vind ), koop ik tegenwoordig in de afdeling “defect” op Marktplaats.
De Mediamarkt mag het dan gratis bezorgen, een kleurenlaserprinter voor 35 euro hebben ze niet. Met kapotte spullen moet je een beetje geluk hebben. De verkoper kan je bedriegen en daar doe je weinig tegen. Duitsers en Amerikanen zijn in dat opzicht betrouwbaarder dan Engelsen. Nederlanders zitten er tussenin. Hoe professioneler de verkoper, hoe meer kans op bedrog.
Als de verkoper niet “weet” wat er aan mankeert hoef ik het niet. Iemand die zijn eigen spullen te koop zet kan je wel vertellen welk knopje afgebroken is, terwijl een handelaar iets zal opschrijven als “ongetest” of “werking onbekend” of het best wel vermakelijke “ik heb geen tijd om hem zelf te repareren” ( die laatste vaak met spelfouten ).
Spullen die aangeprezen worden als “voor de handige Harry” of “voor de onderdelen” koop ik niet. Ik hou niet van neerbuigende koosnaampjes en al helemaal niet van mensen die me proberen te sturen. En ik heb niet de ambitie om een autosloperij te beginnen.
Printerfabrikanten zijn bedriegers. Ik kocht een “defecte” multifunctional. Hij is niet echt defect, maar de printkop is versleten en de eigenaar wilde kennelijk weer eens iets nieuws. Ik heb een goedkopere printer met wat op het eerste gezicht dezelfde printkop is. Dat is het waarschijnlijk ook, want de printkop van het dure apparaat doet het prima in de goedkope printer. Maar andersom niet. Om dezelfde reden kun je een lege inktcartridge niet navullen. “Computer says no”.
Maar die mislukkingen : laatst haalde ik een elekrische fiets uit elkaar en in een van mijn vele momenten van onoplettendheid (*1) zette ik de poelietrekker op de motor en na een paar seconden fanatiek draaien aan de sleutel hoorde ik “krak” ( wat een normaal geluid is in zo’n geval ) en viel de aansluitkabel op de grond.
( wat niet hoort ).
Kut.
De verkeerde kant.
Motor total loss.
Twee weken later bood iemand een defecte motor ( niet dezelfde ) van een elektrische fiets te koop aan.
Wie koopt zo’n ding ?
Ik dus.
Het werd me al snel duidelijk wat er aan de hand was.
De vorige eigenaar had geprobeerd hem zelf te repareren (*5), maar hij had zichzelf wel een beetje overschat. Hij had het motordeksel losgepeuterd met een zakmes, zo te zien aan de krassen. Daarna had hij geprobeerd nog meer dingen uit elkaar te halen en daarbij 3 condensatortjes aangezien voor schroeven. De motor van een elektrische fiets bevat namelijk meestal elektronica ( bij een fabrieksfiets, bij zelfbaksels zit de elektronica in een los kastje ). De 3 onthoofde condensatortjes lagen los in de motor, de afdruk van de tang stond er in. Ik weet niet wat de oorzaak van de storing geweest is. Misschien was de elektronica stuk door waterschade, maar het kan ook zijn dat het lager was vastgelopen. Er zat alleen nog een lager aan de rechterkant, aan de kant waar het motordeksel los geweest was zat een gat. Daardoor wilde de motor ook niet draaien.
Vreemd. Die elektronica gaat het nooit meer doen. Na enig googelen was ik er achter dat dit de nieuwste generatie motor van Gazelle was, dat de elektronica door Texas Instuments geleverd wordt aan iedereen die betaalt. Voor een motor van pas 2 jaar oud zat er verdacht veel roest op de metalen onderdelen. (*4)
Volgens mijn schuifmaat zou het ontbrekende lager maten moeten hebben die inderdaad vrij standaard zijn.
Het voelt een beetje als wraak op de pechduivel die mijn al mijn hele leven achtervolgt.
Ik was 25 euro kwijt voor de defecte motor en 8 euro voor het nieuwe lager. Hij past precies.
Zo lang er mensen zijn met meer geld dan hersenen woon ik in het paradijs.
De weg van kapotte e-bike naar eentje die het weer doet bleek een stuk langer dan ik dacht.
Dat komt onder andere doordat elektronica niet alleen steeds complexer wordt, maaar ook steeds kleiner. (*1) Het is lastig werken met een onderdeeltje van 1 x 1 cm waar 44 pootjes aan zitten. Ik moest dus nieuwe dingen leren en nieuw gereedschap kopen.
En dat is dan weer lastig door
– geldgebrek
– slome hersenen
Maar door toeval kwam ik er achter dat de acculader die bij elke e-bike zit ook vaak stuk gaat.
En die kan ik wel snel repareren.
Waarmee ik dan weer wat geld terugverdien.
Want een dure hobby als “prutsen aan elektronica” kan ik me eigenlijk niet veroorloven, maar als je voor het uitoefenen van je hobby geld toe krijgt wordt het een stuk makkelijker.
Het is jammer dat dat met het schrijven van teksten nooit lukte.
Met mensen doe ik het intussen niet zo goed. Sandra liet me vallen voor een andere vent. Zelfs mijn gezelschapsdame van het Leger des Heils gaat ergens anders werken.
Ik begon net te wennen aan haar knaloranje nagellak.
(*1) En omdat ik geen plan kan uitvoeren. Ik beland constant op zijsporen die ik moét onderzoeken.
(*2) Je kan je vingers afknippen als je een elektromotor uit elkaar haalt. De magneten zijn zo sterk als die van een MRI-scanner. Daar dacht ik op dat moment aan.
(*3) 3D-printen wordt behoorlijk overhyped. Je kan er mooi ogende spullen mee maken zolang je er geen hogere eisen aan stelt dan aan een model van Lego. Een 3D geprint tandwiel zal het of niet doen of er breken een paar tanden af als je er een beetje kracht op zet.
(*4) Consumentenproducten worden zo ontworpen dat ze binnen een min of meer voorgeprogrammeerde tijd stuk gaan. Tijd als in “klok”, niet gebruikstijd.
Corrosie en uitdroging zijn processen die die een vrij constant tempo hebben.
(*5) Mannen hebben een gereedschapset met 300 onderdelen. Ze zullen altijd een poging doen om iets zelf te repareren. Meestal tevergeefs. Vrouwen brengen het meteen naar iemand die er verstand van heeft.
Leave a Reply